Bir çocuğun minicik yüreğindeki
kocaman ışıklardan birisi olabilenlere…
Bir çocuğun, onu güvenle sarıp sarmalayan yuvasından, dışarıya attığı uzun soluklu ilk adımdır anaokulu. Yeni bir ortama girmek, yeni bir insanı tanımak, yeni bir insana güven duyma sürecini deneyimlemek, kendi akranlarıyla ebeveynleri olmadan zaman geçirmek ve daha pek çok yenilik söz konusudur dünyasında.
Çocuğun kalbine okulda uzanan ilk el öğretmenine aittir. Bununla birlikte, anaokuluna başladığı ilk günlerde, çocuk için güvenlik üssü olarak anahtar konumda olan bir yetişkinin (anne, baba, güvendiği bir yakını), okulda bulunduğu süre içerisinde ona eşlik etmesi oldukça önemlidir. Kendine ait ilk sosyal ortama “Merhaba” deme deneyiminde yalnız olmadığını ve her istediği zaman anne ya da babasını görebileceğini bilmesi hem çocuğun dünyası, hem de etkili bir okul öncesi deneyimi için önemlidir.
Gelişimsel olarak hedeflenen; okulu, sınıfı, oyun istasyonlarını, diğer arkadaşlarıyla birlikte kullanacağı ortak alanları öğretmeniyle birebir zaman geçirerek keşfederken, tüm bunlara ilişkin zihinsel ve duygusal bağlantılar kurmaya başlamasıdır. Yeniyi ve yenilikleri birlikte deneyimlediği öğretmeninin, çocuğun dünyasında yeni bir güvenlik üssü olmasıyla yani çocuğun öğretmenini sevmesi ve onu dünyasına kabul etmesiyle birlikte, çocuğun okulda geçirdiği süre gittikçe arttırılır. Bu türden bir yumuşak geçiş, ebeveynlerle sağlıklı bir ayrılık yaşamayı kolaylaştırır. Her çocuk biricik olduğundan, her çocuğun duygularının demlenme süreci birbirinden farklı olduğundan, okula alışma süreci de birbirlerinden farklı olacaktır.
Çocuğun “yeni” olanın getirecekleriyle tanışması ve bunlara alışması sürecinde, kendi yaşına uygun, olabildiğince sade, olabildiğince anlaşılır açıklamalar yapılması, sonrasında süreci kendi biricikliği ve spontanlığında yaşaması için, ailelerimizle, çocuğun hatırının daima ön planda tutulduğu bir işbirliği içinde hareket etmeyi önemseriz.